Wyjazd do sanatorium z NFZ – zasady korzystania z leczenia uzdrowiskowego

Leczenie uzdrowiskowe w sanatorium – na czym polega?

Leczenie uzdrowiskowe jest zwykle kontynuacją leczenia szpitalnego bądź leczenia ambulatoryjnego. Celem jest rehabilitacja, regeneracja ewentualnych uszkodzeń, leczenie chorób przewlekłych, a także profilaktyka przeciwko wielu chorobom i edukacja prozdrowotna. Leczenie uzdrowiskowe w sanatorium przebiega z wykorzystaniem wielu naturalnych czynników występujących w miejscowościach uzdrowiskowych oraz wynikających z charakteru ośrodka. Pacjenci mogą np. korzystać z leczenia z wykorzystaniem wód mineralnych (stosuje się np. krenoterapię, inhalacje, kąpiele lecznicze), peloidów (to borowina – stosuje się ją w celach leczniczych w formie np. kąpieli czy okładów), bodźców klimatoterapeutycznych. Zaletą leczenia uzdrowiskowego w sanatorium jest ponadto możliwość korzystania z takich zabiegów, jak:

• hydroterapia – tą różnego rodzaju kąpiele lecznicze, bicze, masaże wirowe, masaże podwodne itd.,
• fizykoterapia – stosuje się np. ultradźwięki, światłolecznictwo elektroterapii czy też ciepłolecznictwo,
• magnoterapia,
• laseroterapia,
• krioterapia,
• masaże lecznicze,
• kinezyterapia (np. w formie gimnastyki).

Co jest wskazaniem do wyjazdu na leczenie uzdrowiskowe w sanatorium?

W ramach wyjazdu komercyjnego do sanatorium może wyjechać każdy – ale wówczas konieczne jest opłacenie całego pobytu, łącznie z zabiegami i opieką medyczną. Jeśli natomiast chcemy skorzystać z wyjazdu do sanatorium w ramach refundacji z NFZ, musimy mieć ku temu odpowiednie wskazania. Przede wszystkim powinno się być wystarczająco sprawnym, aby odbyć podróż do uzdrowiska i tam funkcjonować samodzielnie (być zdolnym do samoobsługi). Ponadto leczenie uzdrowiskowe polega w dużej mierze na leczeniu bodźcowym, więc niektóre schorzenia mogą stanowić przeciwwskazanie, gdyż w wyniku takiej terapii może dojść do zaostrzenia objawów.

Wskazania i przeciwwskazania do korzystania z leczenia uzdrowiskowego określone są w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. z dn. 5.01.12 poz. 14). Według tego dokumentu przeciwwskazaniem do podjęcia leczenia w sanatorium jest:

• stan choroby, który mógłby ulec pogorszeniu podczas zabiegów z wykorzystaniem surowców stosowanych w sanatoriach,
• choroba zakaźna w ostrej fazie,
• ciąża i okres połogu,
• czynna choroba nowotworowa oraz okres przed upływem (okres ten liczy się od ostatniej operacji, chemioterapii lub radioterapii):
  • 5 lat w przypadku czerniaka złośliwego, ziarnicy złośliwej, białaczki, nowotworów nerki, chłoniaków złośliwych,
  • 12 miesięcy w przypadku innych nowotworów złośliwych.

W niektórych przypadkach przeciwwskazaniem może być przebyty przeszczep narządu lub szpiku kostnego. Niekiedy również dializoterapia jest przeciwwskazaniem, ale zwykle wystarczy opinia specjalisty z zakresu nefrologii, aby pacjent mógł skorzystać z leczenia uzdrowiskowego w sanatorium.

Jak wyjechać do sanatorium w ramach NFZ?

Poza występowaniem odpowiednich wskazań i braku przeciwwskazań do leczenia w sanatorium, aby NFZ zrefundował nasz pobyt w takim ośrodku, konieczne jest skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie to wymaga ponadto potwierdzenia zasadności przez lekarza wojewódzkiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, właściwego dla danego miejsca zamieszkania pacjenta.

To, czy skierowanie jest zasadne, ocenia lekarz specjalista z zakresu balneoklimatologii i medycyny fizykalnej bądź rehabilitacji medycznej. Jest on zatrudniony przez NFZ w wojewódzkim oddziale. Jeśli skierowanie otrzyma pozytywną opinię, zostanie do niego przypisanego odpowiednie uzdrowisko oraz rodzaj leczenia.

Skierowanie jest rozpatrywane w ciągu 30 dni – do NFZ skierowanie lekarz przesyła sam. Skierowania w pozytywną opinią i które mieszczą się w limicie miejsc dla zakładów lecznictwa, potwierdzane są przez NFZ według kolejności wpływu. Niestety wyjazd do sanatorium w ramach NFZ jest obecnie bardzo popularną formą leczenia i chętnych jest wielu, przez co kolejka do sanatorium jest długa – czasami czeka się nawet 3 lata.

Potwierdzenie skierowania do sanatorium przez NFZ – i co dalej?

Gdy NFZ potwierdzi skierowanie, zostanie określony:

• rodzaj leczenia i tryb,
• ośrodek lecznictwa,
• data rozpoczęcia leczenia i czas trwania.

Potwierdzone skierowanie jest wysyłane do pacjenta listem poleconym nie później niż 14 dni przed datą rozpoczęcia leczenia uzdrowiskowego, natomiast w ciągu 30 dni od aprobaty skierowania, otrzymamy informacje o zakresie leczenia, profilu i orientacyjnym czasie oczekiwania.

Poza kolejnością z leczenia uzdrowiskowego mogą skorzystać inwalidzi wojenni, wojskowi, kombatanci, osoby z tytułem Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi oraz osoby z tytułem Zasłużonego Dawcy Przeszczepu.

Co warto wiedzieć o wyjeździe do sanatorium w ramach NFZ?

Co ważne, Fundusz nie zagwarantuje nam leczenia w terminie wskazanym przez nas we wniosku, ani nie zapewni nam skierowania do konkretnego uzdrowiska, które wybraliśmy. NFZ nie pośredniczy ponadto w rezerwacjach określonego pokoju i nie zagwarantuje nam wspólnego zakwaterowania z małżonkiem czy znajomym.

Decydując się na leczenie w sanatorium, warto zabrać ze sobą:

• skierowanie na leczenie potwierdzone przez NFZ,
• dokument potwierdzający ubezpieczenie w NFZ,
• dowód osobisty,
• dokumentację medyczną,
• pieniądze na pokrycie części kosztów zakwaterowania i wyżywienia,
• strój kąpielowy i czepek na basen,
• strój do ćwiczeń gimnastycznych,
• dres na wyjścia na zewnątrz,
• obuwie sportowe do spacerowania i do ćwiczeń na sali gimnastycznej,
• leki przyjmowane przewlekle.

Jakich kosztów wyjazdu do sanatorium nie pokrywa NFZ?

NFZ nie finansuje podróży do i z sanatorium, kosztów częściowej odpłatności za zakwaterowanie oraz wyżywienie (koszty te są regulowane w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 lipca 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego z późn. zm.), kosztów zabiegów niezwiązanych z podstawową przyczyną skierowania na leczenie uzdrowiskowe, kosztów wyżywienia i zakwaterowania opiekuna pacjenta, dodatkowych opłat obowiązujących w sanatorium (np. opłat klimatycznych czy opłat za parking).